Država protiv crkve
O pravnim aspektima premeštanja crkve Gračanice
Marko Đurđević
|
|
Pored toga što je upravljanje crkvenom imovinom
dužnost svakog crkveno-opštinskog upravnog odbora, upravljanje je i njegovo pravo. Crkveno-opštinski upravni odbor je ovlašćen da upravlja crkvenom imovinom, a sudeći prema Ustavom SPC konstituisanoj podeli nadležnosti između pojedinih organa i tela u Crkvi, on je samostalan u tome poslu. Samostalnost znači da upravni odbor ne donosi svoje odluke u saradnji sa nekim drugim organom ili telom u okviru Crkve. Sa druge strane, njegova samostalnost ogleda se u tome da je jedino on, a ne neko drugi, nadležan da donese odluku koja se tiče preduzimanja posla koji spada u sferu upravljanja. Umesto upravnog odobora crkvene opštine, odluku iz domena upravljanja imovinom koja pripada crkvenoj opštini ne bi mogao doneti, na primer, eparhijski ili patrijaršijski savet ili njihovi upravni odbor, nadležni episkop, arhijerejski namesnik, paroh ili đakon.
Crkveno–opštinski upravni odbor nije samostalan jedino u donošenju odluke o otuđenju crkvene imovine (prodajom, poklonom ili razmenom) i u donošenju odluke o vršenju većih opravki. Za punovažnost prve odluke potrebno mu je odobrenje Patrijaršiskog upravnog odbora (uporediti: čl. 94. st. 1 t. 10 Ustava SPC), odnosno Patrijaršijskog saveta, ako se otuđuju nepokretnosti veće vrednosti (uporediti: čl. 85. st. 1. t. 11 Ustava SPC), a za stupanje na pravnu snagu druge odluke - odobrenje eparhijskog upravnog odbora (Uporediti: čl. 146 st. 1. t. 12 Ustava SPC). Ovi izuzeci naravno ne znače da neko donosi odluke o otuđenju ili većoj popravci crkvene imovine umesto upravnog odbora crkvene opštine, već samo to da je saglasnost patrijaršijskog saveta (odbora), odnosno eparhijskog saveta, potrebna da bi već doneta odluka crkveno opštinskog upravnog odbora bila pravnosnažna.
